Spotkanie młodzieżowe

Serdecznie zapraszamy na pierwsze po wakacjach spotkanie młodzieżowe, które odbędzie się w Piątek 5 września o godzinie 18, oo w kapicy Zboru w Piasku.

Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy.

młodzież KWCH Piasek

Wakacyjny Klub Biblijny

W dniach od 4 do 8 sierpnia w naszym zborze odbywał się Wakacyjny Klub Biblijny. Każdego dnia na spotkania uczęszczało ok. 20 dzieci, były to nasze dzieci zborowe jak również inne. W tym roku mogliśmy poznac lub przypomniec siebie historię o kuszeniu Pana Jezusa, poznac życie Rut, Samuela i wielu innych wspaniałych Bożych ludzi. Mieliśmy czas na zabawę i robótki ręczne jak i czas na lekcję biblijną i naukę wersetu. Pan Bóg pobłogosławił i dał nam dobrą pogode i wspaniały czas. Dziękuję Bogu za osoby, które chętnie pomagały w tych spotkaniach, za całośc odpowiedzialna było siostra Danuta Śniegoń ale podziękowanie należy się również Basi Wardziak, Basi Jastrzębskiej,które zatroszczyły sie o program i poczęstunek, Sebastianowi Kowol, który zatroszczył się o stronę muzyczną oraz Ani i Marcie Śniegoń, które również pomagały od strony muzycznej i nie tylko.Również ja mogłam miec mały wkład w tych spotkaniach za co jestem wdzięczna Bogu. Dziękujmy za Twoje modlitwy bo dzięki nim mogliśmy odczuwac Boże błogosławieństwo każdego dnia.

Danusia Spika

Konferencja młodzieżowa w Palowicach!

Tradycyjnie od kilku lat na zakończenie wakacji w Palowicach (koło Żor) odbywa się konferencja młodzieżowa. W tym roku oczywicie jej nie zabraknie. Narazie nie posiadamy szczegółowych informacji, ale pewna jest już data: 27-30 sierpień 2008.

Wkrótce dodatkowe informacje!

Zaproszenie na Chrzest!

Serdecznie zapraszamy na uroczystość Chrztu która odbędzie się w naszym Zborze w Piasku w pierwsza niedzielę września tj. 7.09.2008 o godzinie 10.00.

Mk 1:5 "I spieszyła do niego cała Judea i wszyscy z Jerozolimy. I przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy."

Jaki ustrój posiada Kościół Wolnych Chrześcijan?

Kościół Wolnych Chrześcijan jest dobrowolnym związkiem wyznaniowym jednoczącym istniejące na terenie Rzeczypospolitej Polskiej Zbory Wolnych Chrześcijan. Członkowie Kościoła Wolnych Chrześcijan skupiają się w Zborach, które stanowią samodzielne społeczności zaspokajające duchowe potrzeby członków, sympatyków i ich rodzin. Do Zboru mogą zostać przyjęte tylko takie osoby, które wyrażą dobrowolną chęć przystąpienia do Zboru, złożą wyznanie wiary, mają dobre świadectwo chrześcijańskiego życia i zostaną przez Zbór przyjęte. Grupy wierzących, które liczą mniej aniżeli 15 ochrzczonych wierzących organizowane są w Placówki, które podlegają opiece Zborów. Pracą Zboru kierują Starsi Zboru (Prezbiterzy) zwani Radą Braterską. Jeden spośród Starszych (Prezbiterów) zostaje wybrany przez Zbór na Przełożonego Zboru i nosi tytuł Prezbitera Zboru. On to kieruje pracami Rady Braterskiej. Co trzy lata Zbory wysyłają swych delegatów na Synod całego Kościoła. Do zadań Synodu należy nakreślenie zadań i pracy na najbliższe trzy lata oraz ocena pracy w Kościele, zaś w szczególności Rady Kościoła, która to Rada w okresie pomiędzy Synodami inicjuje i koordynuje działalność międzyzborową. Synod spośród delegatów Zborów wybiera 7 osobową Radę Kościoła i Przewodniczącego Rady Kościoła. Rada Kościoła ze swego grona wybiera Zastępcę Przewodniczącego, Sekretarza i Skarbnika. Do zadań Rady Kościoła należy między innymi: inicjowanie i koordynowanie działalności międzyzborowej, a w szczególności pracy wśród dzieci, młodzieży i kobiet, kursów biblijnych, szkolenia pracowników, prowadzenia pracy misyjnej i charytatywnej, organizowanie zjazdów, wykładów i seminariów, oraz prowadzenie działalności wydawniczej. Rada Kościoła przez swego Przewodniczącego reprezentuje Kościół na zewnątrz. Siedziba Rady Kościoła mieści się w Katowicach, ul. Franciszkańska 19.

źródło: www.kwch.pl

Co Wolni Chrześcijanie wyznają wspólnie z innymi chrześcijanami, a czym się od nich różnią?

Wolni Chrześcijanie jako jedno z wyznań chrześcijańskich ma wspólne korzenie z innymi kościołami chrześcijańskimi i wyznają wiele prawd wspólnie z innymi chrześcijanami. W swym zrozumieniu Pisma, które jest dla nas jedyną miarą prawdy, różnimy się pod pewnymi względami od innych wspólnot chrześcijańskich. Jakie są najważniejsze podobieństwa i różnice: Wolni Chrześcijanie wspólnie z innymi chrześcijańskimi wyznaniami tj. katolikami, protestantami i prawosławnymi wyznają Boga zgodnie z apostolskim i nicejskim wyznaniem wiary. Wraz z reformatorami Marcinem Lutrem i Janem Kalwinem wierzymy, że nasza wiara opiera się na Piśmie Świętym, które jest dla nas jedynym autorytetem, odrzucając wszystkie te dogmaty, które nie są wyraźnie zawarte w nauczaniu Apostołów, czyli to wszystko, co jest jedynie ludzką tradycją. Wolni Chrześcijanie podobnie jak mennonici, baptyści i wiele innych dokonują chrztu wierzących przez całkowite zanurzenie, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Wierzymy, że zgodnie z jednoznaczną nauką Pisma Świętego ochrzczony może być tylko taki człowiek, który świadomie wyzna swą wiarę w Jezusa Chrystusa jako swego Zbawiciela i Odkupiciela. Zrozumiałą jest rzeczą, że w tej sytuacji chrzest niemowląt nie tylko nie jest praktykowany, ale w ogóle nie jest uznawany za chrzest. Na ogół nie chrzcimy wierzących poniżej 16 roku życia. Podobnie jak w innych społecznościach protestanckich wieczerzę Pańską (komunię) obchodzi się pod dwiema postaciami, chleba i wina. Wierzymy, że łamiąc chleb i pijąc z kielicha wspominamy śmierć Pańską. Dla nas jednakże chleb pozostaje chlebem, a wino pozostaje winem i jest jedynie widzialnym znakiem obecności Chrystusa. Tym samym wierzymy, że wieczerza Pańska (komunia) jest jedynie symbolem i przypomnieniem krwawej ofiary Chrystusa na krzyżu, i że w trakcie komunii nie następuje przeistoczenie chleba i wina w prawdziwe ciało Chrystusa. Wierzymy, że jedynym pośrednikiem pomiędzy Bogiem i ludźmi jest Jezus Chrystus (1 Tm 2,5). Wierzymy, że człowiek wierzący po swej śmierci odpoczywa w pokoju i oczekuje na zmartwychwstanie ciała i w żaden sposób nie może wpływać na los swych braci. Stąd nie wierzymy, że modlitwy do świętych mogą być wysłuchane przez Boga. Uważamy wręcz, że modlitwy do umarłych są sprzeczne z jednoznacznym Bożym objawieniem. Podobnie jak wierzący w innych społecznościach mamy wiele szacunku do Marii, Matki Pana Jezusa. Uważamy, że jest błogosławioną między niewiastami i wspaniałym przykładem pokornej służebnicy Pańskiej i chętnie pełnimy jedyne pozostawione nam przez nią przykazanie (J 2,5), ale nie wierzymy, że została niepokalanie poczęta, następnie wzięta do nieba, jest współodkupicielką Kościoła i ma jakikolwiek wpływ na to, co dzieje się na niebie czy na ziemi. Wierzymy, zgodnie z apostolskim wyznaniem wiary, że jest jeden Kościół powszechny, do którego należą wszyscy odrodzeni wierzący wszystkich czasów i narodów. Tego Kościoła jedyną głową jest sam Jezus Chrystus. Dlatego uważamy, że nikt na ziemi nie może być uważany, czy nazywany głową Kościoła czy Zastępcą Chrystusa. Wierzymy, że członkami Zboru (Kościoła) mogą być jedynie wierzący, którzy zaufali, że Jezus Chrystus umarł na krzyżu dla ich odkupienia i przyjmując Jego ofiarę otrzymali wieczne życie. Swoją wiarę w Boga potwierdzili przez chrzest i prowadzą uświęcone życie. Tym samym uważamy, że w Zborze nie ma miejsca dla takich, którzy nie praktykują swej wiary. Zbór jest społecznością wierzących. W tym względzie różnimy się od tych wszystkich kościołów, które pozwalają pozostawać w społeczności niepraktykującym. Wierzymy, że w praktykowaniu swej wiary każdy Zbór jest autonomiczny i poddany jedynie Chrystusowi jako głowie. Uważamy jednak, że Zbory dla pomnożenia możliwości swego oddziaływania w świecie mogą łączyć się w większe organizmy (kościoły, unie, związki) zachowując jednak swoją autonomię. Aby wykazać, że w swoich przekonaniach nie jesteśmy osamotnieni, chcemy zacytować myśli i poglądy Bożych sług usługujących Kościołowi w różnych epokach i różnych denominacjach chrześcijańskich. "Księgi kanoniczne zapośredniczają nam naukę Ducha, jeżeli sobory ustanawiają coś przeciwnego, to uważam to za bluźnierstwo." /Hieronim, ojciec kościoła, zmarły w r. 420/ "Nauczanie prawdy ma miejsce przed chrztem. Najpierw dusza przyjmuje prawdę, następnie ciało przyjmuje chrzest." /Hieronim, ojciec kościoła, zmarły w r. 420/ "Polecenie chrztu dzieci nie znajduje się ani w słowach Jezusa, ani w żadnym innym miejscu Nowego Testamentu." /Karl Barth, znany teolog ewangelicki XX w./ "Zgodnie z Biblią "Kościół nie jest tam, gdzie właściwie mówią, ale gdzie również właściwie wierzą, i to tak wierzą, że wiara nie oznacza jedynie prawowierności, ale nowe stworzenie, nowe narodzenie." /Emil Brunner, teolog ewangelicki XX w./

źródło: www.kwch.pl

Wolni Chrześcijanie na świecie!

Wolni Chrześcijanie na świecie:

Zbory Wolnych Chrześcijan noszą w świecie różne nazwy. Zbory te w świecie anglosaskim znane są jako Brethren lub dokładniej Open Brethren, natomiast w niemieckim obszarze językowym znane są jako Brüdergemeinde. Wiele tysięcy zborów Wolnych Chrześcijan rozsianych jest po całym świecie, gdzie najczęściej znane są jako Zbory Braterskie.

Kiedy i gdzie powstały pierwsze Zbory Wolnych Chrześcijan?

Zbory Wolnych Chrześcijan powstały na gruncie przebudzenia religijnego, jakie miało miejsce w Wielkiej Brytanii w pierwszej połowie XIX w. Wierzący z różnych chrześcijańskich Kościołów pielęgnowali od 1826 roku ze sobą bliską społeczność, nie mogli jednak, z powodu przynależenia do różnych konfesji, wspólnie "łamać chleba". W tym też czasie, pomimo dzielących ich barier, wierzący ci zaczęli sporadycznie wspólnie obchodzić wieczerzę Pańską. Jednakże stan ten nie mógł trwać na zawsze i w tej sytuacji zrodził się nowy ruch. Jako początek ruchu "braci" przyjmuje się rok 1830, kiedy to w Dublinie rozpoczęto zgromadzać się na regularne nabożeństwa. Od roku 1832 "bracia" zgromadzali się także w mieście Plymouth i od nazwy tego miasta "braci" nazywa się także "braćmi plymuckimi". Należy tutaj podkreślić, że zamiarem pierwszych "braci" nie było stworzenie odrębnej denominacji "braci", ale zgromadzanie wierzących, aby w prostocie, bez zbędnej tradycji w duchu Dz 2,42 pełnić służbę Bożą. Zwiastowanie "braci" trafiło na dobry grunt i w całej Wielkiej Brytanii powstawały Zbory. Czołowi "bracia" pierwszego okresu to: John Bellett, Francis Hutchinson, John Parnell, Anthony Norris Groves, Edward Cronin, William James Stokes, John Nelson Darby, Georg Müller, Charles Henry Mackintosh, Lord Radstock i Frederick Baedeker. Ruch ten jest od samego początku ruchem misyjnym i większość z wymienionych braci albo udawała się na misję, albo odbywała podróże misyjne po wielu krajach świata na wszystkich kontynentach. I tak John Parnell odwiedzał Bagdad i Indie, Anthony Norris Groves pracował misyjnie w Indiach i Bagdadzie, podobnie Edward Cronin pewien czas pracował w Bagdadzie, John Nelson Darby odwiedzał wiele krajów w Europie, Azji, Ameryce i Australii wszędzie usługując jako nauczyciel Słowa Bożego. Georg Müller był szeroko znany również poza kręgami "braci" ze względu na swą żywą wiarę i działalność charytatywną. Przeszedł on do historii Kościoła jako twórca chrześcijańskich domów dziecka, które objęły swą opieką łącznie ok. 10 000 wychowanków, przy czym na utrzymanie tych dzieci Müller nie miał żadnych stałych dochodów i nigdy nikogo poza Panem Bogiem o wsparcie tej służby nie prosił. Również on od 70 roku życia właściwie aż do swojej śmierci tj. przez około 20 lat odbywał wiele podróży misyjnych po Europie, Ameryce, Azji i Australii. W roku 1845 doszło do podziału "braci" na dwa główne istniejące do dzisiaj nurty: "braci otwartych", to jest tych, którzy utrzymują społeczność ze wszystkimi odrodzonymi wierzącymi, żyjącymi w różnych społecznościach ewangelikalnych i "braci zamkniętych", nazywanych też darbystami lub ekskluzywnymi, którzy nie utrzymują społeczności z innymi ewangelikalnymi Kościołami.

źródło: www.kwch.pl

Zasady Wiary

Jakie zasady wiary wyznają Wolni Chrześcijanie?

Wolni Chrześcijanie przynależą do radykalnego skrzydła Reformacji protestanckiej i wraz z innymi kościołami Reformacji wyznają, że podstawą naszej wiary jest jedynie Pismo Święte (sola scriptura), nasze zbawienie jest wyłącznie z łaski (sola gratia) i osiągane jest wyłącznie przez wiarę (sola fidae). Zasady wiary wyznawane przez członków Kościoła Wolnych Chrześcijan w swym zarysie ujęte są w następujących 10 punktach:

Biblia: wierzymy, że Biblia składa się z 39 kanonicznych ksiąg Starego Testamentu i 27 kanonicznych ksiąg Nowego Testamentu. Jest Słowem Bożym i jako Pismo Święte jest przez Boga natchnione, nieomylne i stanowi pełne objawienie oraz najwyższy autorytet w sprawach wiary i życia chrześcijanina.

Bóg: wierzymy w jedynego Boga, Stworzyciela wszechświata, Wiekuistego i Wszechmogącego, jako naszego Ojca, który jest w niebie.

Syn Boży: wierzymy w boskość Pana Jezusa Chrystusa - jedynego Syna Bożego, Zbawiciela i Pośrednika, narodzonego według ciała z dziewicy Marii, - w Jego zastępczą śmierć na krzyżu za grzechy świata, - w Jego zmartwychwstanie w ciele i wniebowstąpienie, - w Jego powtórne przyjście.

Duch Święty: wierzymy, że Duch Święty jest osobą boską pochodzącą od Ojca i Syna, wiekuiście współistniejącą z Ojcem i Synem. Został dany Kościołowi jako Orędownik, mieszka w Kościele i w każdym jego członku i każdemu odrodzonemu człowiekowi daje dary duchowe według swojej woli.

Czasy ostateczne i wieczność:

wierzymy w:
- zmartwychwstanie ciała,
- pochwycenie wierzących,
- powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa na ziemię i ustanowienie przez Niego Tysiącletniego Królestwa,
- wieczne zbawienie i wieczne potępienie.

Chrzest wiary: wierzymy, że jest wolą Pana Jezusa Chrystusa, aby odrodzony chrześcijanin, który stał się Jego naśladowcą, został w wieku świadomym ochrzczony przez zanurzenie w wodzie.

Wieczerza Pańska: wierzymy, że jest wolą Pana Jezusa Chrystusa, aby obchodzić pamiątkę śmierci Pańskiej pod dwiema postaciami: chleba i wina.

Jedność Kościoła: wierzymy, że wszyscy odrodzeni, wierzący w Pana Jezusa Chrystusa są członkami Kościoła, którego głową jest Chrystus. Każdy, kto przyjął przez wiarę Pana Jezusa Chrystusa, przyjął równocześnie Ojca i Ducha Świętego. Każdy nowonarodzony chrześcijanin ma Ducha Świętego jako zadatek i powinien dążyć do życia w Jego pełni.

Zasady życia: każdy wierzący przestrzega zasady powszechnego kapłaństwa i należy do jednego ze Zborów. Członkowie żyją zgodnie z przykazaniem: - miłości Boga i bliźniego, oraz - trwają w nauce apostolskiej, w społeczności z wierzącymi, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Stosunek do państwa: członkowie Zborów zgodnie z nauką Nowego Testamentu są lojalnymi obywatelami i starają się o pomyślność swej ziemskiej ojczyzny.


źródło: www.kwch.pl

O nas

Historia Kościoła Wolnych Chrześcijan w Polsce

Zbory Wolnych Chrześcijan noszą w świecie różne nazwy. Zbory te w świecie anglosaskim znane są jako Brethren lub dokładniej Open Brethren, natomiast w niemieckim obszarze językowym znane są jako Brüdergemeinde. Wiele tysięcy zborów Wolnych Chrześcijan rozsianych jest po całym świecie, gdzie najczęściej znane są jako Zbory Braterskie.

Zbory Wolnych Chrześcijan powstały na gruncie przebudzenia religijnego, jakie miało miejsce w Wielkiej Brytanii w pierwszej połowie XIX w. Wierzący z różnych chrześcijańskich Kościołów pielęgnowali od 1826 roku ze sobą bliską społeczność, nie mogli jednak, z powodu przynależenia do różnych konfesji, wspólnie "łamać chleba". W tym też czasie, pomimo dzielących ich barier, wierzący ci zaczęli sporadycznie wspólnie obchodzić wieczerzę Pańską. Jednakże stan ten nie mógł trwać na zawsze i w tej sytuacji zrodził się nowy ruch. Jako początek ruchu "braci" przyjmuje się rok 1830, kiedy to w Dublinie rozpoczęto zgromadzać się na regularne nabożeństwa. Od roku 1832 "bracia" zgromadzali się także w mieście Plymouth i od nazwy tego miasta "braci" nazywa się także "braćmi plymuckimi". Należy tutaj podkreślić, że zamiarem pierwszych "braci" nie było stworzenie odrębnej denominacji "braci", ale zgromadzanie wierzących, aby w prostocie, bez zbędnej tradycji w duchu Dz 2,42 pełnić służbę Bożą. Zwiastowanie "braci" trafiło na dobry grunt i w całej Wielkiej Brytanii powstawały Zbory.

Czołowi "bracia" pierwszego okresu to: John Bellett, Francis Hutchinson, John Parnell, Anthony Norris Groves, Edward Cronin, William James Stokes, John Nelson Darby, Georg Müller, Charles Henry Mackintosh, Lord Radstock i Frederick Baedeker. Ruch ten jest od samego początku ruchem misyjnym i większość z wymienionych braci albo udawała się na misję, albo odbywała podróże misyjne po wielu krajach świata na wszystkich kontynentach. I tak John Parnell odwiedzał Bagdad i Indie, Anthony Norris Groves pracował misyjnie w Indiach i Bagdadzie, podobnie Edward Cronin pewien czas pracował w Bagdadzie, John Nelson Darby odwiedzał wiele krajów w Europie, Azji, Ameryce i Australii wszędzie usługując jako nauczyciel Słowa Bożego. Georg Müller był szeroko znany również poza kręgami "braci" ze względu na swą żywą wiarę i działalność charytatywną. Przeszedł on do historii Kościoła jako twórca chrześcijańskich domów dziecka, które objęły swą opieką łącznie ok. 10 000 wychowanków, przy czym na utrzymanie tych dzieci Müller nie miał żadnych stałych dochodów i nigdy nikogo poza Panem Bogiem o wsparcie tej służby nie prosił. Również on od 70 roku życia właściwie aż do swojej śmierci tj. przez około 20 lat odbywał wiele podróży misyjnych po Europie, Ameryce, Azji i Australii. W roku 1845 doszło do podziału "braci" na dwa główne istniejące do dzisiaj nurty: "braci otwartych", to jest tych, którzy utrzymują społeczność ze wszystkimi odrodzonymi wierzącymi, żyjącymi w różnych społecznościach ewangelikalnych i "braci zamkniętych", nazywanych też darbystami lub ekskluzywnymi, którzy nie utrzymują społeczności z innymi ewangelikalnymi Kościołami.

źródło: www.kwch.pl